Vula apostile, shpesh e quajtur Apostila e Hagës, është një formë legalizimi në qarkullimin ndërkombëtar të dokumenteve. Ajo mundëson vërtetimin e autenticitetit të dokumenteve ndërmjet vendeve që janë palë në Konventën e Hagës të vitit 1961. Dokumentet që pajisen me një apostilë mund të pranohen në një shtet tjetër anëtar pa pasur nevojë për legalizim shtesë, çka e thjeshton ndjeshëm procedurën juridike dhe administrative ndërkombëtare.
Apostila u prezantua për herë të parë përmes Konventës së Hagës nr. 12 në vitin 1961, një marrëveshje ndërkombëtare që synonte të lehtësonte njohjen e dokumenteve publike përtej kufijve shtetërorë. Para kësaj marrëveshjeje, dokumentet duhej t’i nënshtroheshin një procesi të gjatë dhe të komplikuar legalizimi për t’u pranuar jashtë shtetit. Konventa e Hagës ofroi një zgjidhje të thjeshtë dhe vendosi themelet për një shkëmbim më të shpejtë dhe më efikas të dokumenteve zyrtare.
Një apostilë vërteton autenticitetin e nënshkrimit, funksionin e personit që ka nënshkruar dokumentin dhe vulën apo stampën e autoritetit që e ka lëshuar atë. Apostila vendoset mbi dokumente zyrtare dhe ka formën e një pusulle katrore me dhjetë të dhëna standarde, si p.sh. vendi i lëshimit, autoriteti që e vërteton, vendi dhe data e legalizimit. Kjo formë e bën të vlefshëm një dokument për përdorim ligjor jashtë vendit.
Në një botë të globalizuar, apostila ka një rëndësi të madhe, sepse u mundëson kompanive, individëve dhe institucioneve që të përdorin në mënyrë të thjeshtë dhe juridikisht të sigurt dokumente si certifikatat e lindjes, diplomat, certifikatat e martesës apo vendimet gjyqësore jashtë vendit. Veçanërisht për migrimin, marrëdhëniet ndërkombëtare të biznesit dhe njohjen e kualifikimeve arsimore, apostila është e pazëvendësueshme. Sot, mbi 120 vende e njohin Konventën për Apostilën e Hagës, e cila është shndërruar në një shtyllë themelore të qarkullimit juridik ndërkombëtar, duke sjellë përfitime të konsiderueshme falë aplikimit të saj të pakomplikuar për të gjitha palët e përfshira.