Arti i përkthimit ka luajtur një rol thelbësor në zhvillimin e njerëzimit prej mijëra vitesh. Që në civilizimet e lashta, si Egjipti i vjetër apo Mesopotamia, ku takoheshin popuj të ndryshëm, kuptimi i gjuhëve të huaja ishte një aftësi kyçe për të ndarë dije, tregti dhe kulturë. Përkthyesit shërbenin si ndërmjetës kulturorë, duke transmetuar jo vetëm fjalë, por të tëra botëkuptimet. 

Një shembull i rëndësishëm i përkthimeve të hershme është Septuaginta – përkthimi i Dhiatës së Vjetër në gjuhën greke në shekullin III para Krishtit. Për shumë hebrenj që flisnin greqisht, kjo ishte hyrja e parë në shkrimet e tyre të shenjta. Ky përkthim krijoi një urë lidhëse mes kulturës hebraike dhe asaj greke, dhe vendosi themelet për një dialog ndërmjet judaizmit dhe botës helenistike. 

Në Mesjetë, rëndësia e përkthimit u bë edhe më e dukshme. Përkthimet e veprave klasike greke dhe romake në gjuhën arabe, nga dijetarët e epokës së artë islame si Avicena dhe Averroesi, bënë që dija e antikitetit të rikthehej në Evropë. Më pas, përkthimet në latinisht u bënë baza për Mesjetën europiane dhe Rilindjen, duke ringjallur shkencën, filozofinë dhe mjekësinë. 

Kalimi drejt epokës moderne u ndikua në mënyrë vendimtare nga përkthimi, i cili mundësoi shkëmbimin e dijes dhe mirëkuptimin kulturor. Vepra si përkthimi i Biblës në gjermanisht nga Martin Luteri nuk kontribuan vetëm në përhapjen e krishterimit, por ndihmuan gjithashtu në zhvillimin e gjuhës dhe të kulturës gjermane. Përkthimi ishte një forcë lëvizëse për reformat sociale dhe kulturore.

Në epokën globale të sotme, përkthimi nuk ka humbur aspak nga rëndësia e tij. Ai mbetet çelësi për mirëkuptim në një botë ku gjuhët dhe kulturat ndërthuren më shumë se kurrë më parë. Përkthyesit dhe interpretët mundësojnë dialogun ndërmjet kombeve dhe krijojnë bazën për bashkëpunimin global, në shkencë, tregti, politikë dhe diplomaci.